Mnisi, choć nie powinni być przywiązani do rzeczy materialnych, mają je szanować: „wszelkie
przedmioty i wszystko, co stanowi własność klasztoru, szafarz ma traktować tak, jak gdyby to
były naczynia święte z ołtarza”. Zatem wszystko w klasztorze jest namaszczone, naturalnie
bez sztucznej pompatyczności. Każdą czynność wykonuje się w Bożej obecności. Dawniej
podczas na przykład wypiekania hostii odmawiane były psalmy – odpowiednie przy mieleniu
mąki, przenoszeniu tej mąki, przy zaczynie. W klasztorze wszystko jest sakralne.